Europa odchodzi od tzw. gospodarki linearnej, działającej na zasadzie „weź – wyprodukuj – zużyj – wyrzuć”, na rzecz GOSPODARKI O OBIEGU ZAMKNIĘTYM. Podstawowym założeniem tej koncepcji jest maksymalnie długie utrzymanie produktów, materiałów i surowców w obiegu gospodarczym, podczas gdy produkcja na bazie nowych komponentów jest sukcesywnie minimalizowana. Wdrażanie założeń gospodarki o obiegu zamkniętym to odpowiedź na rosnące lawinowo problemy ekologiczne, takie jak wyczerpywanie nieodnawialnych zasobów naturalnych, zanieczyszczenie odpadami czy emisja gazów cieplarnianych, których współwinna jest nadmierna produkcja towarów konsumpcyjnych.

Problemy związane z odpadami z tworzyw sztucznych nie są nowością i chyba każdy już o nich słyszał. Regularnie bombardują nas informacje o tragicznych zgonach żółwi morskich, które zjadły plastikową torebkę lub zaplątały się w sieć rybacką. Jednak ostatnio do przestrzeni publicznej zaczęły napływać informacje o pewnym nowym zagrożeniu, które wiąże się z tworzywami sztucznymi – mikroplastiku.